Μια πόλη μαγική!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πόλη μαγική, οι δρόμοι της ήταν μαγικοί, τα δέντρα στο πάρκο έλεγαν ιστορίες, το ταχυδρομείο άλλαζε τα γράμματα ώστε να λένε τις πραγματικές σκέψεις των ανθρώπων. Μέχρι που μια μέρα κατάφερε να διώξει τον πόλεμο!
Αυτήν την πόλη γνωρίσαμε κι εμείς από την παράσταση κουκλοθέατρου της Παραμυθοχώρας και το βιβλίου του Αντώνη Παπαθεοδούλου «Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο».
Ξεκινώντας από το παραμύθι της μαγικής αυτής πόλης, άρχισε και το δικό μας ταξίδι στην πόλη του χθες και του σήμερα. Ταξιδέψαμε στον χρόνο και γνωρίσαμε την πόλη του χτες, μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έλεγαν τις δικές τους ιστορίες για τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι τότε. Συγκρίναμε πώς ζούσαν οι άνθρωποι χθες και σήμερα. Πώς ήταν τα σπίτια, με ποιους τρόπους μετακινούνταν, πώς ντύνονταν και πώς όλα αυτά έχουν εξελιχθεί. Είδαμε εικόνες γεμάτες πράσινο και ανοιχτούς χώρους, κάρα, ζώα, σπίτια, αλλά και αρκετή φτώχεια σε μια πόλη πολύ διαφορετική από τη σημερινή με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της.
Ανακαλύψαμε επαγγέλματα που σήμερα δεν υπάρχουν όπως ο κοτοπουλάς που πουλούσε κοτόπουλα στον δρόμο ή ο σφουγγαράς που πουλούσε σφουγγάρια. Μιλήσαμε για τα επαγγέλματα που γνωρίζουμε και ποιο είναι αυτό που θέλουμε να κάνουμε όταν μεγαλώσουμε. Αναρωτηθήκαμε ποιο είναι το σημαντικότερο επάγγελμα και ανακαλύψαμε πως όλα είναι εξίσου σημαντικά και πως όλοι οι πολίτες συμβάλλουν στην καλή λειτουργία της πόλης τους.
Προβληματιστήκαμε για τα προβλήματα της σύγχρονης πόλης. Αφού ξεχωρίσαμε τρία από αυτά προσπαθήσαμε να σκεφτούμε λύσεις. Η πρωτογενής σκέψη των παιδιών έδωσε πρωτότυπες ιδέες για τη λύση του προβλήματος των καυσαερίων, την βελτίωση της κίνησης στην πόλη και του προβλήματος των σκουπιδιών. Ίσως στο νερό, που είναι συνδεδεμένο στη σκέψη των παιδιών με την καθαριότητα, να βρίσκεται η λύση για το καυσαέριο. Ίσως στο πεπόνι να υπάρχει η πρωτογενής ιδέα χρήσης ενός φίλτρου. Τα έξυπνα φανάρια ίσως να έδιναν τη λύση στο πρόβλημα της κίνησης στους δρόμους σε συνδυασμό με την δική μας συμμετοχή και την χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Ίσως ένα ρομπότ που μαζεύει σκουπίδια να βοηθούσε ώστε η πόλη μας να είναι πιο καθαρή και όλοι μας να φροντίζουμε γι’ αυτό, συμμετέχοντας με το να μαζεύουμε σκουπίδια όταν μπορούμε και να πετάμε λιγότερα, ξαναχρησιμοποιώντας ότι μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί.
Όσο προχωρούσε ο προβληματισμός μας σε σχέση με την πόλη, η μαγεία της μαγικής πόλης άρχισε να μετουσιώνεται στην δύναμη των πολιτών της, που μέσα από τη συνεργασία και την ανταλλαγή ιδεών μαθαίνουν να βασίζονται στον εαυτό τους αλλά και στην ομάδα για να δώσουν λύση στα προβλήματά τους.