Ο φίλος μας το άλογο. Μέρος 2ο
Τα ζώα πρωτοστατούν στην τέχνη από την πρωτόγονη μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Αποτέλεσαν το αγαπημένο θέμα των καλλιτεχνών, είτε ως σύμβολα είτε ως ένδειξη της στενής σχέσης ανθρώπων και ζώων. Εμείς παρατηρήσαμε το έργο του Γ.Γαΐτη που απεικονίζει δυο άλογα, και εμπνευστήκαμε από αυτό αναπαράγοντάς το με τον δικό μας τρόπο.
Έπειτα ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τον δικό μας στάβλο. Τα παιδιά δούλεψαν ομαδικά με άχρηστα και ετερόκλητα υλικά όπως χαρτόκουτες, κουτιά, χαρτόνια, γλωσσοπίεστρα και σχοινιά, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν έναν τρισδιάστατο στάβλο. Αποθήκες αλόγων, χώροι για ξεκούραση αλλά και εκπαίδευση των αλόγων, ήταν μερικά από αυτά που φαντάστηκαν και κατασκεύασαν τα παιδιά στον στάβλο τους. Στη συνέχεια πρόσθεσαν χρώμα στην κατασκευή τους, ενώ δεν παρέλειψαν στο τέλος να τη γεμίσουν με επισκέπτες, όπως φροντιστές αλόγων και άλλα ζώα μεταξύ αυτών γαϊδουράκια, σκύλους και γάτες. Τα παιδιά απόλαυσαν την κατασκευή τους παίζοντας με γέλια και ενθουσιασμό. Ο στάβλος μας, εξακολουθεί να στολίζει την ηλιαχτίδα με τα παιδιά να τον επισκέπτονται για παιχνίδι με την πρώτη ευκαιρία.
Οι αλογοπεριπέτειες ωστόσο δεν τελείωσαν εκεί. Μέσα από κινητικές και ρυθμικές δραστηριότητες τα παιδιά κατάφεραν να τραγουδήσουν, να κινηθούν και να αυτοσχεδιάσουν. Αξιοποιώντας τα μεγάλα άλογα-παιχνίδια του σχολείου προχώρησαν πάνω τους πότε αργά, πότε γρήγορα, κάλπασαν, τα τάισαν σανό και τα ξεδίψασαν στο ποτάμι υπό τη μουσική υπόκρουση του τραγουδιού “Το αλογάκι” σε μουσική και στίχους Ο.Περίδη και Ν.Κανάκη.
Τελικός σταθμός στο ταξίδι μας, ήταν η κατασκευή ατομικών αλόγων. Αφού σχεδιάσαμε σε χαρτόνι το σώμα και το κεφάλι του αλόγου, τα παιδιά το έκοψαν περιμετρικά, κόλλησαν νήματα για ουρά και χαίτη και ζωγράφισαν στο κεφάλι τα χαρακτηριστικά του ζώου. Ανοίγοντας τρύπες για να μπορούν να τα καλπάσουν με τα δαχτυλάκια τους, εκείνα τα ταξίδεψαν σε όμορφες περιπέτειες.