Η αλεπού και τα σταφύλια. Κουκλοθέατρο-Εμψύχωση χάρτινης κούκλας.
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια αλεπού που λάτρευε τα σταφύλια. Ενώ έκανε τη βόλτα της, συνάντησε μια κληματαριά. Του κάκου πηδούσε, σκαρφάλωνε και προσπαθούσε να φτάσει τα σταφυλάκια. Φεύγοντας, μονολογώντας είπε πως τελικά τα σταφυλάκια ήταν άγουρα.”
Ένας μύθος του Αισώπου και μια λαϊκή παροιμία: “Όσα δε φτάνει η αλεπού τα λέει αγουρίδες”, ήταν η αφορμή για να φτιάξουμε χάρτινες κούκλες και να τις εμψυχώσουμε. Τα παιδιά ζωγράφισαν την αλεπού και τα σταφύλια από το παραμύθι του Αισώπου και μοναδικές φανταστικές αλεπούδες εμφανίστηκαν στο χαρτί. Με τη φαντασία τους σκαρφίστηκαν διάφορους τρόπους για να καταφέρει η αλεπού να φτάσει τα πολυπόθητα σταφυλάκια.
Τις επόμενες μέρες, γίναμε αλεπούδες και περάσαμε από εμπόδια, σε διαδρομές που επιστράτευαν όλες της ικανότητες μιας αλεπούς όπως ευκινησία, ισορροπία, ταχύτητα μέχρι να φτάσουμε στα σταφυλάκια και να προσπαθήσουμε να τα πιάσουμε όπως η αλεπού. Τα παιδιά εξασκήθηκαν στην αδρή κινητικότητα, ενεργοποιώντας όλο το σώμα και τις αισθήσεις τους σε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι.
Στη συνέχεια αποτύπωσαν τις περιπέτειες της αλεπούς σε μια εικαστική δημιουργία που συνδύαζε την τεχνική του κολλάζ και της νερομπογιάς. Τότε ήρθε η στιγμή να φτιάξουν τις δικές τους κούκλες, αλεπούδες και σταφυλάκια από χαρτί, όπως και τη σκηνή όπου θα έπαιζαν την παράστασή τους.
Τα παιδιά διάλεξαν έναν φίλο ή μια φίλη τους, τον ρόλο τους και έδωσαν ζωή στις κούκλες τους. Τα παιδιά μπήκαν στη σύμβαση μιας κουκλοθεατρικής παράστασης, τόσο από την πλευρά των εμψυχωτών των χάρτινων κούκλων, όσο και από την πλευρά των θεατών. Με συστατικά την ιστορία του Αισώπου, την εμψύχωση των κουκλοπαιχτών και την συμμετοχή της υπόλοιπης ομάδας στη θέση των θεατών, ως ενεργά συστατικά μιας παράστασης, διαδραματίστηκαν μικρά κουκλοθεατρικά δρώμενα που είχαν πολύ ενδιαφέρον, προκάλεσαν γέλια και χαρά και εισήγαγαν τα παιδιά στον κόσμο του κουκλοθέατρου ως μια συλλογική και συμμετοχική εμπειρία.